Op 2 november mochten we aantreden tegen Het Veluws Schaakgenootschap uit Ermelo. Hier was duidelijk de samenvoeging van de 3 regionale bonden te merken: voor ons geen Corona-persconferentie maar een lange reis waar we steeds dieper de bossen in reden. Het was dat we een rotsvast vertrouwen in de routeplanner in mijn bolide hadden, anders waren we als vertwijfelde spoorzoeker het spoor bijster geraakt. Het spoor bijster raken was ook wat er ook op een aantal borden gebeurde deze avond. We begonnen vol goede moed. We zitten in een sterke poule, en onze tegenstander was net wat minder gekwalificeerd dan wij en we hadden geen invallers, en dus was een overwinning belangrijk!

De wedstrijd begon best evenwichtig. Halverwege de avond levert een rondje langs de borden het volgende beeld op. Johan heeft opgerukt pionnen op de damevleugel en het loperpaar; dat geeft hem wat overwicht maar is het voldoende voor winst? Peter heeft een stelling met een sterk paard in het centrum maar heeft daarvoor zijn koningsstelling wat open moeten gooien. Henk heeft een manoeuvreer partij; nog geen peil op te trekken. Freek heeft een stelling met actief stukkenspel en vlam in de pan. Jan heeft ruimteoverwicht op de koningsvleugel en lijkt het tegenspel op de damevleugel goed in te snoeren. Joop staat degelijk en heeft ruimte gepakt in het centrum maar daar tegenover wel een zwak veld d5. Christophe speelt rustig tegen een wat opportunistische opening. En Luuk houdt het hoofd koel in een flankopening waarin zijn tegenstander telkens net geen pion kan winnen.

Kenmerkend voor de teams is dat het heel lang gelijk op blijft gaan. Freek heeft een stuk tegen 2 pionnen weten te winnen en wikkelt af naar een eindspel. Peter weet verrassend evenwichtig met zijn bedenktijd om te gaan, maar verder kan het nog alle kanten op. En dat gebeurt dan ook (spoor bijster, weet U nog?). Freek weet zijn stukvoordeel niet om te zetten in winst en zit gebonden aan 2 vrijpionnen van zijn tegenstander. Als zijn koning daarbij wil gaan helpen wordt die in een ongunstige positie gedreven en uiteindelijk mat gezet (1-0 achter). Eerlijk is eerlijk: doorvechten wordt beloond. Johan wist zijn loperpaar uit te bouwen, en na afruil voerde hij het toren + ongelijke loper eindspel snel naar winst (1-1). Luuk wist een kwaliteit te winnen, damde de aanval van zijn tegenstander in, en kon zijn eerste externe winstpartij bijschrijven (1-2). Mooi op dit niveau. Maar was het genoeg? Christophe bestreed zijn tegenstander in een dame + toren aanval op verschillende vleugels. Zijn tegenstander deed dit vaardiger en Christophe kwam in een verloren toreneindspel terecht. Peter had zijn voordeel uitgebouwd, maar moest wel een dreigende koningsaanval van zich afhouden. Henk had zijn tegenstander goed in de greep genomen en ging te ver opgerukt materiaal op de b-lijn buitmaken. Jan had zijn ruimtevoordeel verder uitgebouwd. Joop kreeg een sterk paard op d5 tegen; dat werd na afruil een gedekte vrijpion maar lopers van ongelijk kleur. En toen gebeurde er in tijdnood aan het einde van de avond van alles. Christophe wist zijn verloren eindspel remise te houden (1,5 – 2,5). Top! Helaas greep Henk in gewonnen stelling mis en moest het onderspit delven (2,5 – 2,5). Jan kon zijn ruimtevoordeel omzetten in winst (2,5 – 3,5). Al scheen zijn tegenstander daar in tijdnood wel wat bij geholpen te hebben. Joop daarentegen kon het toch niet bolwerken (3,5 – 3,5). En zonder dat ik het in de gaten had was ik als laatste nog bezig. Ik stond beter, maar met allebei nog 2 minuten op de klok werd het vluggeren. En daarbij lukte het niet om het voordeel om te zetten in winst.

Eindstand daarmee 4-4; terecht beeld van de avond zou ik zeggen.